Kan een failliet/sursiet en/of een curator/bewindvoerder een WHOA-akkoord aanbieden?

In deze bijdrage staat de vraag centraal of een failliet/sursiet en/of een curator/bewindvoerder een WHOA-akkoord kan aanbieden.

Kan een failliet/sursiet en/of een curator/bewindvoerder een WHOA-akkoord aanbieden? Dat is de vraag die ik in deze bijdrage centraal stel. Dat lijkt op het eerste gezicht wellicht een wat opmerkelijke vraag. Waarom zou een failliet/sursiet en/of curator/bewindvoerder dat in de eerste plaats willen? Beschikken deze personen niet al over genoeg andere opties en bevoegdheden in faillissement/surseance om tot het door hun gewenste eindresultaat te komen? Is een WHOA-akkoord in aanvulling daarop niet een beetje dubbelop of zelfs zinledig? Wanneer zou deze situatie zich überhaupt in de praktijk voordoen? Is niet de idee van de WHOA juist dat daarmee faillissementen en surseances worden voorkomen? Komt men dus ooit wel aan deze vraag toe?